Resim öteki sanatlardan açıkça farklıdır. Müzik doğası gereği feryetin ve maddiyatın üstündedir. Tiyatrodaysa sözcükler rolleri kurtarır. Şiir yaralara hitap eder, işkencecilere değil. Lakin resmin sessiz sedasız kaydı görünüşlerle ilgilidir ve ölülerin, incinmişlerin, mağlupların ya da işkenceden geçirilmişlerin güzel ya da soylu görünmesi çok nadirdir. Bir resim merhamet uyandırır mı? Merhamet nasıl görünür kılınır? Belki de izleyici resmin karşısındayken oluşur. Bir eser merhamet uyandırken neden bir başkası uyandırmaz. İşin içine merhamet karıştığına inanmıyorum. Goya’nın resmettiği bir kuzu butu, Delacroix’nin bir katliamından daha fazla merhamete mazhariyet olur. O zaman arınma nasıl olur? Olmaz. Resimler arınma sunmaz. Başka bir şey sunarlar, benzer ama değişik. Ne? Bilmiyorum. Holbein’i görmek istemem de bu yüzden.
Perspektif, mekânları bir yüzey üzerinde temsil edebilmenin tekniği. Gerçeği canlandırabilmek için icat edilmiş bir yanılsama düzeni. Panofsky’ye göre bir “sembolik form”: “Perspektif bir değer öğesi değil, muhakkak ki bir stil öğesi.” Perspektif için Erwin Panofsky’ın ‘Perspektif’ kitabını edinebilirsiniz Türkçe baskısı kitapçılarda mevcut. Ben ayrıca ‘Gotik Mimarlık ve Skolastik Felsefe’ baskısını da edindim.
Bir sıçramayı fotoğrafladığınızda, bir ânı dondurursunuz ve o artık başka bir şeye dönüşmüş olur. Gerçek hayatta bir sıçramanın asla bu şekilde görülemeyeceğini biliyorum, çok hızlı bir şekilde olup bitiyor. İşte bu benim çok ilgimi çeken bir durum oldu, bu yüzden çok, çok yavaş bir şekilde boyadım. David Hockney A Bigger Splash 1967 (detay)
Yorumlar
Yorum Gönder